Pozytywny stan samopoczucia w wymiarze psychicznym, fizycznym i społecznym pozwala na postrzeganie życia jako satysfakcjonującego i szczęśliwego. Przejście szkoły na tryb kształcenia zdalnego w wyniku pandemii, wywołanej koronawirusem SARS-CoV-2, zaowocowało licznymi sytuacjami trudnymi, a te wpłynęły na samopoczucie dzieci i młodzieży. Celem podjętych badań było określenie retrospektywnego i realnego samopoczucia uczniów. Poszukiwano ponadto związku poziomu samopoczucia ze zmiennymi: płci, wieku, klasy, miejsca zamieszkania i sytuacji materialnej.

Introduction:The coronavirus pandemic as a sudden, surprising event, evoking strong emotions and disorganizing life should be analyzed as a crisis event. How young people experience a crisis depends on how they give meaning and importance to the event (positive -negativeambivalent, important -unimportant) and their subjective level of mental strain.Research Aim: This article presents the authors' own research on the levels of self-esteem and school well-being in students during the COVID-19 pandemic and the relationship between these variables. The research was conducted online among seventh-and eighth-grade students of primary schools and first-grade students of secondary schools in the Lubelskie Voivodeship. Method: A diagnostic survey was used in the research. Results: The vast majority of the surveyed students have high and medium levels of self-esteem. Gender, age, and grade significantly differentiated self-esteem. As a result of over year-long social isolation caused by the coronavirus pandemic, the well-being of the surveyed students gradually deteriorated. The obtained results indicate there is a relationship between the surveyed students' self-esteem and their well-being at school before and during the pandemic. Conclusions: It is necessary to provide psychological and pedagogical support to all students, regardless of their current mental condition. In addition, systemic solutions should be introduced, which, on the one hand, will prepare educational institutions and entities responsible for this process during remote and hybrid work in the best possible way, and on the other hand, they will help to maintain the balance between teaching and upbringing supported by prevention.

Streszczenie: Humor w pedagogice jest zagadnieniem nowym i coraz częściej podejmowanym przez badaczy przedmiotu. W artykule zaprezentowane są wyniki badań empirycznych, których celem było poznanie stylów humoru nauczycieli. Badaniami kwestionariuszowymi z wykorzystaniem Kwestionariusza Stylów Humoru objęto grupę 41 nauczycieli szkół podstawowych i przedszkoli. Okazało się, że stylami humoru najczęściej prezentowanymi przez nauczycieli są adaptacyjne jego formy, zdecydowanie rzadziej -nieadaptacyjne. Zauważono także spadek poziomu wszystkich stylów humoru wraz z wiekiem i stażem pracy nauczycieli.

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie zależności pomiędzy konstruktami dystansu i tolerancji. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem jest ustalenie hierarchii cech charakteryzujących postawy tolerancyjności i dystansowania się oraz określenie ich wewnętrznych struktur. Metoda badawcza: sondaż diagnostyczny, w skład którego weszła autorska Skala Tolerancyjności i Dystansowania (STD) oraz ankieta. PROCES WYWODU: Przedstawiono różnorodność definicyjną pojęć dystansu i tolerancji, a następnie wykazano ich wzajemne powiązania. W następnej części zaprezentowano metodę ich pomiaru, a także otrzymane wyniki badań i związki pomiędzy dystansem i tolerancją. W podsumowaniu wskazano na istotę i potrzebę dalszej eksploracji tych konstruktów, jak również ich znaczenie dla pedagogiki. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W toku prowadzonych analiz porangowano cechy tolerancyjności i dystansowania się u badanych osób. Następnie przetransformowano dane rangowe na wyniki standaryzowane i przeprowadzono analizę czynnikową metodą głównych składowych, wyodrębniając czynniki dystansowania się i tolerancyjności. Analizą skupień metodą k-średnich ustalono profile dystansowania się badanych osób, a w dalszej kolejności za pomocą metody regresji wielokrotnej krokowej ustalono zależności pomiędzy typami deklarowanych postaw dystansowania się i tolerancyjności. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Otrzymane wyniki badań wskazują na specyficzne konfiguracje pojęć charakteryzujących postawy tolerancyjności i dystansowania się. Zarówno tolerancyjność, jak i dystansowanie się może się pojawiać w pozytywnym i negatywnym kontekście sytuacyjnym, gdzie ich społeczna percepcja bywa najczęściej uproszczona, jednowymiarowa i stereotypowa, ale one same przekładają się w świadomości społecznej na codzienność funkcjonowania ludzkiego, w tym relacje między nimi. Dlatego też nie należy ich rozpatrywać w izolacji od siebie. Ze względu na potrzebę kształcenia dzieci w duchu tolerancyjności trzeba pogłębić eksplorację zjawiska i jego zmiennych.

Akty wność fizyczna i rozwój motoryczny dzieci z autyzmem to temat rzadko podejmowany w pedagogice. Artykuł ukazuje wybrane badania dotyczące tego zagadnienia. Prezentuje trudności dzieci w rozwoju motorycznym, niektóre aspekty aktywności fizycznej, a także ich wzajemne powiązania i wpływ na funkcjonowanie tych dzieci.