Η αναπαραγωγή στους φυτικούς οργανισμούς συνοδεύεται συχνά από σημαντικό αριθμό διαισθητικών ιδεών των μαθητών που ανιχνεύονται στο πεδίο της έρευνας διεθνώς. Πολλές διδακτικές προτάσεις που προτείνονται για την τροποποίηση αυτών των ιδεών περιορίζονται στη μακροσκοπική παρατήρηση ανθέων ή και τη χρήση κατάλληλου εποπτικού υλικού, προκειμένου οι μαθητές να αναγνωρίσουν την ικανότητα των φυτών για εγγενή πολλαπλασιασμό και να συσχετίσουν τον κύκλο γονιμοποίησης με τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους. Με δεδομένο ότι στο Ελληνικό σχολείο εντοπίζεται πολύ μικρός αριθμός προτάσεων εργαστηριακής διδασκαλίας στο πεδίο αυτό, στο παρόν άρθρο αναπτύσσεται μια διδακτική πρόταση που περιλαμβάνει τόσο τη μικροσκόπηση του άνθους του φυτού Λίλιουμ σε στερεοσκόπιο όσο και την in vitro εκβλάστηση γυρεόκοκκων των φυτών Ρόκα, Βιβούρνο και Σπάρτο.

Η έννοια του εαυτού είναι διαισθητική και θεωρητική κατασκευή που συνοδεύει τη Δυτική σκέψη από τις απαρχές στη φιλοσοφία του Σωκράτη και του Πλάτωνα και διαμέσου των Ελληνιστικών, Πρωτο-Χριστιανικών χρόνων, του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, επανέρχεται με τον Descartes στην νεότερη φιλοσοφία. Αργότερα, όταν ένα κομμάτι της φιλοσοφίας αποτέλεσε τη νεοσύστατη επιστήμη της ψυχολογίας, η έννοια του εαυτού είχε μια πολυτάραχη ιστορία. Μελετήθηκε αρχικά από τον James, περιορίστηκε σε σημασία από τον Freud, αγνοήθηκε από τους Συμπεριφοριστές, επανήλθε στο προσκήνιο της κλινικής ψυχολογίας του Rogers και στο προσκήνιο της γνωστικής από τον Marsh. Η έννοια του εαυτού είναι μια πολυδιάστατη έννοια που αναφέρεται στην ατομική αντίληψη του εαυτού σε σχέση με πολλά χαρακτηριστικά όπως ακαδημαϊκά ή μη. Περιλαμβάνει την αυτοαντίληψη, την αυτοεκτίμηση, αυτοαποτελεσματικότητα και τι θεωρεί το άτομο ότι πιστεύουν οι άλλοι για αυτόν/ή. Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια διαταραχή που δεν προσβάλλει μόνο τις ψυχικές λειτουργίες αλλά και την αίσθηση του εαυτού. Ένας ασθενής με σχιζοφρένεια έχει διαταραγμένο το αίσθημα της ατομικότητας, μοναδικότητας και αυτοκατεύθυνσης δηλαδή έχει χάσει τα όρια του ‘‘εγώ’’ με αποτέλεσμα τη σύγχυση ταυτότητας.Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η σύγκριση της έννοιας εαυτού, της προσωπικότητας και των γεγονότων ζωής στις υποομάδες των ψυχωτικών ασθενών (σχιζοφρένεια, σχιζοσυναισθηματική διαταραχή και διπολική Ι διαταραχή) σε σχέση με τους φυσιολογικούς. Μελετήθηκαν 120 φυσιολογικοί συμμετέχοντες και 70 ασθενείς. Για την μέτρηση της προσωπικότητας δόθηκε το Temperament and Character Inventory-R (TCI-R) 9 έκδοση του Robert Cloninger, για να μετράει τις ατομικές διαφορές τόσο στα φυσιολογικά όσο και στα μη φυσιολογικά (αποκλίνοντα) συμπεριφορικά μοτίβα (deviant behavior patterns). Για την αξιολόγηση των γεγονότων ζωής χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο Αξιολόγηση Προσφάτων Αλλαγών ζωής των Holmes και Rahe που εξετάζει την αναζήτηση της επίπτωσης των αλλαγών σε γεγονότα ζωής και για την έννοια του εαυτού το Self-Description Questionnaire III (SDQ)-III του H. W. Marsh που μετράει 13 ξεχωριστές κλίμακες σε τρεις τομείς της έννοιας του εαυτού: μη-ακαδημαϊκός, ακαδημαϊκός και η γενική εκτίμηση.Η ομάδα των μη φυσιολογικών πληθυσμών διαφέρει από την ομάδα των φυσιολογικών και στα τρία ερωτηματολόγια (TCI, RLCQ, SDQ-III), παρουσιάζοντας σε όλες τις υποκλίμακες των ερωτηματολογίων υψηλότερες τιμές. Επίσης, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η επίδραση μόνο της διάγνωσης είναι ανεξάρτητη, ενώ υπάρχει μια στατιστικά σημαντική επίδραση του φύλου και της αλληλεπίδρασης φύλου-διάγνωσης. Τέλος, είναι ενδιαφέρον ότι οι φυσιολογικοί συγκρινόμενοι με τους ασθενείς, παρουσίασαν τις περισσότερες συσχετίσεις μεταξύ της Έννοιας του Εαυτού και του Χαρακτήρα και της Ιδιοσυγκρασίας.Το παραπάνω εύρημα μπορεί να δώσει το έναυσμα κυρίως στους κλινικούς για να εμβαθύνουν ερευνητικά και ψυχοθεραπευτικά στην ομάδα αυτών των ανθρώπων. Έχοντας ως δεδομένο την ύπαρξη της συναισθηματικής δυσκολίας σε πολλαπλά επίπεδα για τους ασθενείς θα ήταν πραγματικά βοηθητική η βελτίωση των σχέσεων τους με τους φυσιολογικούς στην καθημερινότητα τους, με κατάλληλες ψυχοεκπαιδευτικές τεχνικές.

Στην παρούσα διατριβή μελετήθηκαν καρκινικά κύτταρα από δείγματα ασθενών με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία παιδικού τύπου. Τα δείγματα ελήφθησαν την ημέρα 0 (πρωτοδιάγνωση) και τις ημέρες 8, 15 και 33 όταν οι ασθενείς υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία. Στις ημέρες αυτές μελετήθηκε το λευχαιμικό πυρηνικό DNA καθώς και το λευχαιμικό cell-free DNA και συγκεκριμένα μελετήθηκε ο υποκινητής του ογκοκατασταλτικού γονιδίου Rassf6 για τον οποίον σχεδιάστηκε ειδική μέθοδος στο Εργαστήριο Ιατρικής Γενετικής, που περιελάμβανε αρκετές τεχνικές (πέψη, fragment analysis, quantitative real-time PCR και Sanger sequencing). Τα αποτελέσματα της μεθόδου έδειξαν την παρουσία καρκινικού DNA και τις 4 ημέρες θεραπείας, εύρημα αξιοσημείωτο καθώς τις ημέρες 15 και 33 οι δείκτες διήθηση μυελού (bone marrow infiltration) και ελάχιστη υπολειμματική νόσος (MRD) μηδενίζονται. Η ποσοτική μέτρηση του λευχαιμικού φορτίου μας δίνει πολύ υψηλές τιμές στην πρωτοδιάγνωση (ημέρα 0) οι οποίες μειώνονται ραγδαίως τις ημέρες 8, 15 και 33 όταν δηλαδή οι ασθενείς υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, παρά το γεγονός ότι και την ημέρα 33, καθώς και τις προηγούμενες ημέρες ανιχνεύεται λευχαιμικό φορτίο το οποίο ποσοτικοποιείται. Τέλος η κατά βάση αλληλούχιση του υποκινητή του γονιδίου Rassf6 μας αποκάλυψε την παρουσία των χημικών ομάδων του μεθυλίου (CH3) ο αριθμός των οποίων διέφερε μεταξύ των ασθενών με θετική έκβαση και των ασθενών που κατέληξαν. Οι πρώτοι ασθενείς είχαν αρκετές μεθυλομάδες, εν συγκρίσει με την δεύτερη ομάδα ασθενών, με την δυσμενή εξέλιξη, η οποία έφερε τον διπλάσιο αριθμό μεθυλίων στον υποκινητή. Εν αντιθέσει προς αυτά τα δείγματα υγιών ατόμων δεν έφεραν καμία μεθυλομάδα στον υποκινητή του συγκεκριμένου γονιδίου, κάτι που δείχνει ότι το υπό μελέτην ογκοκατασταλτικό γονίδιο μεταφράζεται συνεχώς σε πρωτεΐνη. Εν κατακλείδι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σχεδιασθείσα μέθοδος μας έδωσε εικόνα των λευχαιμικών κυττάρων που κυκλοφορούν στο αίμα των ασθενών τόσο ως προς την παρουσία και την ποσότητά τους όσο και ως προς το πρότυπο μεθυλίωσης τους και καταδεικνύουν το ογκοκατασταλτικό γονίδιο Rassf6 ως πιθανό μοριακό δείκτη στην οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία παιδικού τύπου.

No abstract