U radu se ispituje dvojna uloga matematičkog obrazovanja u društvu i to s jedne strane kao instrumenta tehnološkog i ekonomskog razvoja, a s druge kao mehanizma za postizanje društvenog statusa. U tu svrhu razmatra se uloga matematičkog obrazovanja u povećanju ekonomske produktivnosti i kompetitivnosti, u (re)produkciji društvenih nejednakosti, kao i njegova važnost za aktivno građanstvo. Polazeći od koncepata ljudskog kapitala i znanja visokog statusa, zastupa se teza da se ekonomski i statusni aspekt matematičkog obrazovanja ne mogu razmatrati odvojeno budući da aktualno (pre)naglašavanje ekonomskog aspekta pojačava tendenciju k obrazovnoj reprodukciji društvenih nejednakosti, što u konačnici može biti ekonomski disfunkcionalno. Autori naglašavaju potrebu za odmakom od obrazovnih politika usmjerenih primarno na ekonomsku učinkovitost pojedinca -shvaćenog kao apstraktnog nositelja ljudskog kapitala -prema politikama koje pitanje razvoja ljudskih resursa povezuju sa smanjenjem strukturnih nejednakosti u (matematičkom) obrazovanju i društvu općenito.Ključne riječi: matematičko obrazovanje, ljudski kapital, znanje visokog statusa, aktivno građanstvo, postignuća iz matematike, obrazovna politika, postindustrijsko društvo
UvodKad se govori o društvenoj relevantnosti matematike, nerijetko se ističe da matematika predstavlja »jezik znanosti« (Woodrow, 2003) i »jezik i metodologiju inženjera« te da se u tom smislu matematika može promatrati kao »preduvjet tehnologije ili tehnologija kao materijalizirana matematika« (Keitel, Kotzmann i Skovsmose, 1993: 245). Ovakva uloga matematike komplementarna je s tezom prema kojoj matematika predstavlja pokretačku snagu modernoga znanstvenog i tehnološkog razvoja čiji utjecaj na društvo