Hastanelerde Gerçekleştirilen Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri Üzerine Nitel Bir Araştırma (Kayseri Örneği)

Abstract

Diyanet İşleri Başkanlığı cami hizmetleri yanında cami dışı din hizmetlerine de önem vermesinin bir neticesi olarak çeşitli kurumlarla protokoller yaparak manevî danışmanlık ve rehberlik hizmetlerine başlamıştır. Bu kurumlardan biri de hastanelerdir. Hastanelerde profesyonel manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetleri çeşitli ülkelerde uzun zamandır sunulmasına karşın ülkemizde profesyonel manada uygulanması henüz yenidir. 2015 yılında hastanelerde pilot uygulama şeklinde altı ilin devlet hastanesinde manevi danışmanlık ve rehberlik uygulamaları başlamıştır, 2016 yılında bu il sayısı 14'e çıkmıştır. Bu araştırmanın temel amacı, hastanede manevi danışmanlık ve rehberlik uygulamalarının altı pilot ilinden biri olan Kayseri'deki Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde gerçekleştirilen manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerinde yer alan görevlilerin manevi danışmanlık ve rehberlik uygulamalarına ilişkin görüş ve deneyimlerini ortaya koymaktır. Araştırmada nitel araştırma modeli kullanılmıştır. Nitel veriler, yarı yapılandırılmış görüşme protokolü çerçevesinde toplanmıştır. Bu çerçevede Kayseri Eğitim ve Araştırma Hastanesinde görev yapan manevi danışmanların tümüyle yüz yüze derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde betimsel analiz tekniği kullanılmıştır. Bulgular literatür ışığında değerlendirilmiştir, sonuç kısmında da muhtelif önerilere yer verilmiştir. Katılımcıların hastanede yürüttüğü manevi danışmanlık ve rehberlik hizmetlerine genel olarak bakıldığı zaman uygulamanın klasik vaaz ve irşat mantığıyla değil de bu hizmetin danışmanlık boyutu da göz önünde bulundurularak profesyonel bir şekilde yapılmaya çalışıldığı söylenebilir.

Relationship between Spiritual Counseling and Humanistic Psychology

“…Bu ilkeler birçok farklı alanlarda kullanılabilmektedir. Ülkemizde manevi danışmanlık; kurumsal ve sistemli bir biçimde hasta ve hasta yakınlarına yardım sağlamada Sağlık Bakanlığı (Altıntaş, 2018); aile bireyleri ve toplumsal bağların korunmasında Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (Kaya, 2020); cezaevleri ve adli süreçler için Adalet Bakanlığı (Kesgin ve Erdem, 2018), insanların manevi ihtiyaçlarının karşılanması için Diyanet İşleri Başkanlığı (Topuz, 2015) ve madde bağımlılığı ile mücadele eden kurumlar (Çoban, 2016) bünyesinde çalışma alanı bulmaktadır.…”

Sosyal Bilimlerde Akademik Analiz ve Yorumlar

“…Prisoner rehabilitation in Türkiye has been carried out as dependent on the initiative of prison administrators since rehabilitation practices are deprived of a neatly designed system and methodology. The most common method of rehabilitation utilised in Turkish prisons is the training provided by preachers, which is called religious and spiritual guidance; however, a field study in Kayseri prisons (Altıntaş, 2019) found that many difficulties were encountered in the process of providing this training such as the insufficient number and quality of staff and non-availability of training rooms. As a result, many problems limit the effectiveness of offender rehabilitation such as overcrowding of prisons, limited prison facilities, insufficient rehabilitation programs, technical insufficiency, the reluctance of the rehabilitation personnel, and the negative attitude and behaviour of prison staff towards rehabilitation (Bilgiç, 2012;Balaban and Özen, 2015;Şen, 2016).…”