Wszczepialne systemy dostępu naczyniowego (totally implantable venous access devices -TIVDs) są bardzo dogodnymi, długotrwałymi dostępami do centralnego naczynia żylnego. Stanowią one niezastąpione rozwiązanie u pacjentów z trudnościami w dostępie do żył obwodowych wymagającymi chemioterapii, żywienia parenteralnego, antybiotykoterapii czy częstych pobrań krwi do badań laboratoryjnych. Porty naczyniowe implantowane są przez lekarzy różnych specjalności: chirurgów, anestezjologów, onkologów i radiologów inwazyjnych. Sam sposób kaniulacji naczynia również może być różny: drogą wenesekcji bądź przezskórnej punkcji. W celu osiągnięcia dostępu do żył centralnych najczęściej używane są prawe żyły: szyjna wewnętrzna i podobojczykowa. Implantacja portów naczyniowych, jak każda interwencja zabiegowa, wiąże się z możliwością wystąpienia powikłań ostrych, wczesnych i późnych. Powikłania ostre związane są bezpośrednio z zabiegiem i są wynikiem nieprawidłowej techniki implantacji bądź anomalii anatomicznych. Powikłania wczesne występują w niedługim okresie po implantacji portu. Spośród powikłań późnych w praktyce onkologicznej szczególnie uciążliwe są dwa: infekcje i zakrzepica związana z długotrwałą obecnością cewnika. Mimo wszystkich swoich ograniczeń i powikłań związanych ze stosowaniem portów naczyniowych od ponad trzech dekad nie znalazły one alternatywy. Stały postęp technologiczny i edukacja personelu medycznego pozwala na zastosowanie wszczepialnych systemów dostępu naczyniowego u wielu chorych, co przekłada się na usprawnienie terapii i poprawę jakości życia pacjentów onkologicznych.