Selat Melaka merupakan selat yang terletak di antara tiga buah negara, iaitu Malaysia, Singapura dan Indonesia. Selat tersebut berfungsi sebagai laluan terpenting bagi beratus-ratus kapal untuk melakukan pelbagai aktiviti bersifat antarabangsa terutamanya bagi tujuan perdagangan. Hal ini secara tidak langsung menyumbang kepada kesesakan trafik yang amat tinggi, meningkatkan risiko berlakunya perlanggaran dan pertembungan antara kapal yang mengundang tumpahan minyak yang akan menjejaskan biosistem laut. Sungguhpun Bahagian III dan Bahagian XII Konvensyen Undang-Undang Laut 1982 (UNCLOS) diguna pakai untuk mengawal selia isu ini, Fasal 233 secara khususnya menjadi tajuk perbincangan bagi mengenal pasti sejauh mana langkah penguatkuasaan dapat diambil terhadap kapal-kapal yang berbuat kerosakan. Oleh itu, artikel ini mengenal pasti konsep dan definisi Fasal 233 dan keterpakaiannya dalam membendung pencemaran laut di Selat Melaka. Artikel ini turut menganalisis pelaksanaan Fasal 233 yang telah dilakukan oleh Negara-negara Selat serta pemakaian peruntukan UNCLOS 1982 yang lain dalam menguatkuasakan undang-undang di Selat Melaka. Artikel ini turut mengemukakan beberapa cadangan bagi sebarang penambahbaikan terhadap isu pencemaran laut dan kewajipan Negara-negara Selat untuk menangani masalah yang berlaku.