WprowadzenieZ arządzanie projektami, zarówno jako praktyka organizacyjna, jak i obszar refleksji naukowej, jest przedmiotem wzmożonego zainteresowania praktyków oraz badaczy od co najmniej kilkudziesięciu lat. W świecie organizacji projekty stały się jedną z kluczowych form realizacji zadań na poziomach operacyjnym oraz strategicznym. W biznesie, sektorze publicznym i pozarządowym kilkadziesiąt lat doświadczeń zaowocowało usprawnieniem procedur i stworzeniem szeregu metodyk projektowych podnoszących efektywność realizowanych przedsięwzięć. W świecie nauki studia nad projektami (project studies) stanowią odrębny obszar badań (Geraldi, Söderlund, 2018;Trocki, 2019) i coraz rzadziej kwestionowane są ich zasadność, rzetelność i teoriotwórczość.Tradycyjne badania nad projektami, prowadzone od lat 40. XX wieku, dotyczyły zazwyczaj procesu zarządzania pojedynczym projektem w jednej lokalizacji, realizowanego przez jedną, dwie lub większą liczbę organizacji (Evaristo, van Fenema, 1999, s. 275). Podejście to nie pozwalało jednak na zrozumienie złożoności procesów projektowych i nadążanie za szybko zmieniającym się światem praktyki. Koncepcje i techniki, które zrodziły się w ramach nurtu tzw. klasycznego zarządzania projektami, okazały się niejednokrotnie nieprzystające do potrzeb współczesnych organizacji (Morris, 1994, s. viii). Obecnie badacze przestali skupiać się jedynie na pojedynczych projektach, przenosząc poziom analizy na otoczenie mikro-i makroekonomiczne, w jakich są one realizowane (Geraldi, Söderlund, 2018, s. 56). O projektach zaczęto myśleć więc szerzej, odchodząc od podejścia, które definiowało "projekt jako narzędzie" do idei "projektu, jako organizacji tymczasowej" (Packendorff, 1995, s. 319; Svejvig, Andersen, 2015, s. 278). Zarządzanie projektami rozumiane jest obecnie jako holistyczna dyscyplina, pozwalająca na osiąganie organizacyjnej wydajności, skuteczności i innowacyjności, a nie jedynie zestaw praktyk i narzędzi (Svejvig, Andersen, 2015; Jugdev i in., 2001), posiadająca odrębny przedmiot badań, własne podstawy teoretyczne i stosująca specyficzne metody badawcze (Trocki, Bukłaha, 2016, s. 9).Oprócz rozszerzenia przedmiotu badań, ewolucja studiów nad projektami polegała również na wyłonieniu nowych podejść do realizacji procesu badawczego, wychodzących znacząco poza dotychczas wiodący, a jed-nocześnie bardzo ograniczający poznanie zjawiska, nurt funkcjonalistyczny. Eklektyzm metodologiczny, jaki obecnie dominuje w badaniach nad projektami, pozwolił na rozszerzenie przedmiotu badań o nowe, dotychczas niezbadane obszary. Przyjęcie i uznanie alternatywnych ontologii i epistemologii w ramach badań nad projektami znacząco wzbogaca tę specjalność naukową (Geraldi, Söderlund, 2018, s. 55).Jak pokazują badania (Pollack, Adler, 2015, s. 236-248), w zarządzaniu projektami pojawiają się liczne nowe trendy badawcze, które rozszerzają przedmiot refleksji w ramach tej specjalności naukowej. Badacze zarządzania projektami odchodzą od podejmowania problematyki mocno nakierowanej na rozwiązywanie problemów techni...