Studium teoretyczne na temat współczesnych problemów polskiego szkolnictwa wyższegoWprowadzenie Współczesny stan polskiego uniwersytetu można określić mianem "urynkowienia edukacji" (Chutorański, Makowska, 2016, s. 66-67). Określenie to wiąże się z wieloma podlegającymi pod technizację konsumpcyjnymi praktykami edukacyjnymi, takimi jak m.in. umasowienie, kształcenie na potrzeby rynku, zewnętrzne finansowanie. Zbyszko Melosik (2009, s. 73) sytuację polskiego uniwersytetu określił mianem sprzedaży: "liczy się głównie to, co można sprzedać". Składnikami sprzedaży w edukacji są: wydajność, efektywność, użyteczność, umiejętność zdobywania środków finansowych poza uczelnią (zewnętrznych), konkretność, skuteczność metod i ludzi, wiedza relatywna i fragmentaryczna, popularyzacja treści z równoczesnym niwelowaniem naukowego dyskursu (Melosik, 2009, s. 73-92). Zbigniew Kwieciński (2016, s. 7) napisał artykuł o "wielowymiarowym pęknięciu społeczeństwa (wychowującego)", w którym twierdzi, że zmiany są powstrzymywane m.in. przez "struktury długiego trwania" (Braudel, 2013), takie jak "powierzchowna, frekwencyjna religijność i «dziedziczone» habitusy", oraz "neoliberalizm gospodarczy" prowadzący do "społeczeństwa anankastycznego (lęku przed zmianą) i narcystycznego (skupione na konsumpcji i hedonizmie)" (Riemann, 2005). Zdaniem Kwiecińskiego (2016, s. 8) "wielokrotne «reformy» wprowadziły chaos i upadek systemu edukacyjnego", dlatego proponuje on rozwiązanie trudnej sytuacji polskiego uniwersytetu, a mianowicie "jednostki autonomiczne", które są "otwarte na ponowoczesny świat". Natomiast francuski filozof Jacques Derrida (2015) odwołuje się do pojęcia dekonstrukcji (rekonstrukcja starego wraz z dekonstrukcją tej rekonstrukcji na nowe, czyli zbadania tego, co stare, i wcielenia pozytywnych cech starego w nowe), tworząc wizję uniwersytetu bezwarunkowego. Według filozofa uniwersytet powinien być wymianą myśli, zapytywania, drążenia tematu prawdyprawa do mówienia (Derrida, 2015, s. 12-20). Literatura poświęcona szkolnictwu wyższemu odnosi się głównie do problemu dychotomii publiczne -prywatne. Wystarczy tu choćby wspomnieć prace: Mertona (1968), Ha-