Poststrukturalistyczna teoria dyskursu i empiryczne badania społeczne

Marzec, Wiktor

doi:10.14746/prt.2011.4.20

Cited by 8 publications

(7 citation statements)

References 3 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Podejmowane w tym kontekście problemy konstruowania się tożsamości i związanej z nią wiedzy -rozumianej w kategoriach kompleksowego uniwersum symbolicznego, zawierającego serię czekających na zagospodarowanie pozycji podmiotowych, czy też repertuarów tożsamościowych -mogą być owocnie badawczo i teoretycznie rozwijane na gruncie krytycznej analizy dyskursu, która, po serii teoretycznych uzgodnień, daje się zastosować jako płodne poznawczo uzupełnienie koncepcji wcześniej opisanych. Dodatkowo, podejście to, poza dobrze rozwiniętym instrumentarium metodologicznym, zawierającym rozbudowany zestaw, niezbędnych w badaniach, dyskursywnych technik badawczych (Marzec, 2011), ma również szeroki repertuar interesujących rozwiązań teoretycznych.…”

Section: Krytycznie Zorientowana Analiza Dyskursu I Problem Dyskursywunclassified

Dyskurs edukacyjny oraz problem dyskursywnego konstruowania tożsamości i wiedzy z perspektywy krytycznej i krytycznie zorientowanej analizy dyskursu

Starego

2019

kse

View full text Add to dashboard Cite

The main purpose of this paper is to present the specific character of educational discourse in terms of the critical (CDA) and critically-oriented discourse analysis (E. Laclau and Ch. Mouffe) and to identify issues and problems that affect research concerning the discursive construction of identity. My main subjects of interest, and the key notions for the discourse-oriented pedagogy, are identity and knowledge. I will try to show how in spite of the relevance of those two notions, the use of discourse analysis in pedagogical research forces us to transcend the narrowly defined disciplinary boundaries. When it is analyzed in a critical manner the thing we call “educational discourse” expands considerably, affecting the scope of both theoretical and research-oriented interests of pedagogy itself. With regard to identity and knowledge, I try to show the inadequacies of the often employed theories of E. Laclau, Ch. Mouffe and M. Foucaul, for analysis of identification processes. I argue that those processes may be successfully analyzed using the CDA framework. The issue of structural constraints that is addressed in CDA, in combination with Laclau’s theory of affective investment allow for a more comprehensive study of the conditions of possibility of the processes of identification.

show abstract

Section: Krytycznie Zorientowana Analiza Dyskursu I Problem Dyskursywunclassified

Dyskurs edukacyjny oraz problem dyskursywnego konstruowania tożsamości i wiedzy z perspektywy krytycznej i krytycznie zorientowanej analizy dyskursu

Starego

2019

kse

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Przywołując tezy badacza wiktoriańskich duchów literackich Juliana Wolfreysa, Andrzej Marzec pisze: Sam proces opowiadania jest zawsze przynajmniej w pewnym stopniu wywoływaniem duchów, otwarciem przestrzeni, w której może zostać przywołane to, co w danym momencie już nie istnieje. Dlatego też wszystkie formy narracyjne jawią się w tym kontekście po prostu jako opowieści o duchach 20 . Raz jeszcze postarajmy się dowieść, że w kinie ten widmowy proces jest zwielokrotniony i to nie tylko dlatego, że umożliwia ono ucieleśnienie wywoływanych duchów, które okazują się nam w formie nienamacalnych wprawdzie, ale jednak fizycznie doświadczalnych fenomenów -obrazów i dźwięków (a historia kina zna także próby angażowania innych zmysłów w proces odbioru, czego teoretycznym odpryskiem jest dziś niezwykle dynamicznie się rozwijająca sensuous theory).…”

Section: Seanse Mediumiczneunclassified

Nawiedzony ekran. Przyczynek do widmontologii współczesnego kina

Stelmach

2016

View full text Add to dashboard Cite

Artykuł stanowi próbę przedstawienia kina jako medium nawiedzonego. Podejmując refleksję nad ontologią kina (w nawiązaniu do takich teoretyków, jak André Bazin, Stanley Cavell czy Garett Stewart), autor stara się wykazać, że sposób funkcjonowania aparatu filmowego oraz fikcji ekranowej przypomina kontakt z duchami, usprawiedliwiający semantyczną dwuznaczność terminu „medium”, odsyłającą zarówno do kontekstu medioznawczego, jak i mediumicznego. Kino, ze względu na oscylowanie między trwałością i ulotnością oraz podwójną strukturę czasową, a także z uwagi na związki ze śmiercią może być nazywane sztuką widmową lub sztuką widm. Te naturalne predyspozycje medium sprawiają, że można je doskonale analizować, wykorzystując narzędzia sformułowanej przez Derridę widmontologii, która – zwłaszcza dzięki pracom jego późniejszych komentatorów – dowodzi potrzeby wprowadzenia kategorii widmowości do rozważań nad nowoczesnością oraz współczesną kulturą. Najnowsze kino (tak komercyjne, jak i artystyczne) doskonale wyraża oba te wątki refleksji, potwierdzając raz jeszcze wstępną tezę o spektralności medium kina.

show abstract

“…Therefore, discourse theory aims at studying patterned deployments of meanings and their temporary stabilization concerning identities, assessments of natural and social processes, etc. The general ontological framework for discourse theory is radicalized structuralism (Howarth 2000;Marzec 2012). Howarth propose to take such regularity as a certain logic, a pattern for social-discursive practices, or a grammar which structures actions and behaviors.…”

Section: Fantasy At Workmentioning

confidence: 99%