The effectiveness of foot care education on people with type 2 diabetes in Tehran, Iran

Vatankhah, Nasibeh; Khamseh, Mohammad E.; Jahangiri, Younes; Aghili, Rokhsareh; Baradaran, Hamid Reza; Haeri, Nami Safai

doi:10.1016/j.pcd.2009.05.003

Cited by 55 publications

(77 citation statements)

References 21 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…These findings are consistent with previous studies where SM support programs have been effective in improving patients' DFCB (Corbett, 2003;Deakin et al, 2006;Lincoln et al, 2008;McMurray et al, 2002;Vatankhah et al, 2009). All these previous studies reported an improvement in DFCB when the subjects participated in studies lasting 6 and 12 weeks (Corbett, 2003), 6 months (Vatankhah et al, 2009), 12 months (Lincoln et al, 2008;McMurray et al, 2002) and 14 months (Deakin et al, 2006).…”

Section: Discussionsupporting

confidence: 90%

“…In addition, the booklet given to the subjects guided them in performing their daily DFCB. Previous study similarly reported that individual education sessions combined with an explanatory booklet were effective in improving the patients' diabetic foot care knowledge and behaviors within a period of 6 months (Vatankhah et al, 2009). Furthermore, the use of counseling related action plans and discussion of the subjects' difficulties in performing DFCB was instrumental in strengthening their problem solving skills, allowing them to overcome barriers in achieving the behaviors they wanted to implement (DeWalt et al, 2009).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 93%

See 1 more Smart Citation

Effect of a Self-Management Support Program on Diabetic Foot Care Behaviors

Sae-Sia

Maneewat

Kurniawan

2013

International Journal of Research in Nursing

View full text Add to dashboard Cite

Diabetic Foot Care Behaviors (DFCB) is the fundamental component of diabetic foot complications prevention. Many diabetic patients, however, did not perform foot care properly. Furthermore, SelfManagement (SM) support program was noted as effective approach improving diabetes patients' behaviors. Unfortunately, there have been no studies published applied this approach to improve DFCB in Indonesia. This study aimed to determine the effectiveness of a self-management support program in improving DFCB in patients with diabetes mellitus in West Java, Indonesia. Quasi-experimental study was conducted with seventy subjects who randomly assigned either to an experimental (n = 35) or a control group (n = 35). The subjects in the experimental group received a five-week diabetic foot care SM support program. The subjects in the control group received standard care. Their DFCB was evaluated in the fifth week of intervention using a DFCB Questionnaire. The results showed that the DFCB in the experimental group was significantly higher (M = 67.43, SD = 5.83) than that in the control group (M = 52.60, SD = 8.6) (p<0.001). The result indicates that a five-week SM program effectively enhanced DFCB. Thus, nurses are recommended to apply this program in improving DFCB in order to prevent diabetic foot ulcers or other foot complications.

show abstract

Section: Discussionsupporting

confidence: 90%

Section: Discussionmentioning

confidence: 93%

Effect of a Self-Management Support Program on Diabetic Foot Care Behaviors

Sae-Sia

Maneewat

Kurniawan

2013

International Journal of Research in Nursing

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Salah satu upaya pencegahan kaki diabetik adalah perawatan kaki secara reguler (Adhiarta, 2011;Vatankhah, 2009;Khamseh & Noudeh, 2009). Perawatan kaki secara reguler dinilai mudah dan bisa dilakukan oleh pasien secara mandiri.…”

Section: Pendahuluanunclassified

Pengaruh Program Edukasi Perawatan Kaki Berbasis Keluarga terhadap Perilaku Perawatan Kaki pada Pasien Diabetes Melitus Tipe 2

Sari¹,

Haroen²,

Nursiswati³

2016

JKP

View full text Add to dashboard Cite

AbstrakPerilaku perawatan kaki merupakan komponen yang penting dalam pencegahan kaki diabetik. Namun, banyak pasien Diabetes Melitus (DM) yang tidak menjalankannya akibat rendahnya pengetahuan dan self-efficacy pasien maupun keluarga. Di sisi lain, dukungan dan keterlibatan keluarga merupakan aspek penting dalam terlaksananya perilaku perawatan kaki pasien DM. Pengembangan program peningkatan perawatan kaki DM berbasis keluarga penting dilakukan guna mengatasi kelemahan program sejenis yang berbasis individu. Tujuan penelitian ini adalah untuk mengidentifikasi pengaruh program edukasi perawatan kaki berbasis keluarga terhadap perilaku perawatan kaki pasien DM. Penelitian quasi experiment dengan pre-test and post-test with control group design ini melibatkan 72 responden DM Tipe 2 dan keluarganya yang diseleksi secara purposive dari populasi responden Diabetes Melitus di wilayah kerja Puskesmas Pasirkaliki Kota Bandung. Sampel dibagi menjadi kelompok intervensi dan kontrol dengan masing-masing 36 responden. Responden pada kelompok intervensi mendapatkan program edukasi perawatan kaki berbasis keluarga, konseling serta tindak lanjut 1 kali melalui telepon dan tiga kali melalui kunjungan langsung ke rumah. Perilaku perawatan kaki dikumpulkan menggunakan kuesioner. Data dianalisis menggunakan paired dan independent t-test. Hasil penelitian menunjukkan tidak ada perbedaan karakteristik antar kelompok. Perilaku perawatan kaki post test (M=84.69, SD=4.49) pada kelompok intervensi berbeda secara bermakna (p = 0.000) lebih tinggi dibanding pre test (M=49.50, SD=9.40), sedangkan pada kelompok kontrol ada penurunan skor setelah pengukuran (sebelum M=51,33, SD=8,58; sesudah M=49,50, SD=9,40; p=0,219). Program edukasi perawatan kaki berbasis keluarga efektif meningkatkan perilaku perawatan kaki pasien DM. Dengan demikian, perawat dapat mengintegrasikan program edukasi perawatan kaki berbasis keluarga ke program perkesmas sebagai upaya pencegahan kaki diabetik pada pasien Diabetes Melitus.Kata kunci : Diabetes Melitus, keluarga, perilaku perawatan kaki. Effectiveness of Family Based Foot Care Education Program towards Foot Care Behavior of Type 2 Diabetes Mellitus Patients AbstractFoot care is an important behavior to prevent diabetic foot. However, many Diabetes Mellitus (DM) who have not performed the foot care due to lack of knowledge and the low self-efficacy of patients and their families. Support and involvement of families are important aspects in helping patients performing the foot care. Hence, the development of family based foot care education program is important in order to overcome the weaknesses of individual health education program. This study aimed to identify effectiveness of family based foot care education program towards the foot care behavior of DM patients. Quasi experiment using pre-and prost test with control group design was conducted involving 72 type 2 DM patients and their families which purposively selected from the population of DM patients in working area of Puskesmas Pasirkaliki Kota Bandung....

show abstract

“…10 İran'da yapılan başka bir çalışmada ise ayak bakımı ile ilgili bilgilendirmede 20 dakikalık yüz yüze eğitimin etkili ve uygulanabilir olduğu sonucuna varılmıştır. 16 Almanya'da hastaların farklı eğitim gruplarına alındığı bir araştırmada ise 3 ve daha fazla eğitim programına katılanların hiç eğitim almamış veya 1 kez eğitim almış olanlara göre daha iyi kişisel ayak bakımı uyguladıkları saptanmıştır. 17 İngiltere'de Donohoe ve ark.…”

Section: Bulgularunclassified

Diyabetik Hastaların Diyabetik Ayak ve Ayak Bakımıyla İlgili Bilgi, Tutum ve Davranışlarının Değerlendirilmesi

Sunay¹,

Yücel²

2016

Ankara Med J

View full text Add to dashboard Cite

ÖzAmaç: Diyabetli (DM) hastaların diyabetik ayak (DA) ve ayak bakımı ile ilgili bilgi, tutum ve davranışlarını ve ilişkili faktörleri değerlendirmek. Materyal ve Metot: Kesitsel tipteki çalışmaya Mayıs-Ağustos 2014 tarihleri arasında, DM tanısıyla takip ve tedavi için Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği Poliklinikleri'ne başvuran hastalar dahil edildi. Çalışma verileri, araştırmacı tarafından hazırlanan ve hastaların sosyo-demografik özellikleri, DA'la ilgili bilgi, tutum ve davranış düzeyini sorgulayan 56 sorudan oluşan anket formu ile toplandı. Sorulara verilen doğru cevaplar '1', yanlış cevaplar '0' puan olarak değerlendirildi. Ham puanlar hesaplandıktan sonra elde edilen puanlar yüzlük standart puana çevrildi. Tüm hastalara boy, vücut ağırlığı, kan basıncı ölçümleri ve ayak muayenesi yapıldı, üre, kreatinin, açlık tokluk kan glukozu düzeyleri değerlendirildi. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde frekans ve yüzdesel dağılımların yanında, değişkenler arasındaki ilişki korelasyon analizi ve Ki-Kare analizi, gruplar arasında değerlerin karşılaştırılmasında Mann-Whitney U ve Kruskall-Wallis H testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 176 hastanın %78,98'i (n=139) kadın %21,02'i (n=37) erkekti. Yaş ortalaması 57,96±10,60 yıldı. Hastaların %54,55'inde (n:96) hipertansiyon mevcuttu. Yüzde %9,70'inde (n:17) ayak yarası, %3,40'ında (n:6) ayak yarası nedeniyle hastanede yatış, %2,80'inde (n:5) operasyon öyküsü vardı. Yüzde 45,50'si (n:80) düzenli ayak bakımı yaptığını, %79,00'u (n:139) ayak tabanlarını düzenli kontrol ettiğini, %25,60'ı (n:45) giyinmeden önce ayakkabısının içini kontrol ettiğini belirtirken %54,00'ü (n:95) evde ya da dışarıda yalınayak yürüdüğünü belirtti. Muayene bulgularına göre %50,00 (n:88) hastanın DA için yüksek risk grubunda yer aldığı saptandı. Katılımcıların % 64,80'i (n:114) DM ilişkin, %90,90'ı (n:160) da DA ve ayak bakımıyla ilgili herhangi bir eğitim almamıştı. Düzenli ayak bakımı yapanların %93,80'i, yapmayanların %82,30'u DM'li hastaların düzenli ayak bakımı yapması gerektiğini belirtti. Hastaların ortalama bilgi düzeyi puanı 100 üzerinden 70,58±21,12; tutum ve davranış puanı 48,13±13,28 idi. Bilgi düzeyi ile tutum ve davranış puanı arasında pozitif korelasyon saptandı (p=0,02). Cinsiyet, eğitim, DM ilişkin eğitim alma durumu ve tedavi şeklinin bilgi, tutum ve davranış üzerine etkisi saptanmadı. DM tanı süresi, kontrol sıklığı ve DA için risk durumunun bilgi düzeyine etkisi yokken tutum ve davranış puanlarının 10-20 yıldır takip edilenlerde, düzenli kontrole gidenlerde ve DA için yüksek risk taşıyanlarda daha yüksek olduğu saptandı (sırasıyla p=0,007, p=0,04 ve p=0,02). Ailesinde başka DM'li hasta olanların bilgi, tutum ve davranış puanları olmayanlara göre daha yüksekti (sırasıyla p=0,003 ve p=0,004). Sonuç: Diyabetik hastaların DA ve ayak bakımı ile ilgili eğitim almadıkları, bilgileri yeterli olsa dahi bildiklerini uygulamadıkları görülmektedir. Standardize edilmiş DM ve diyabetik ayak eğitimi tüm hastalara düzenli aralıklarla verilmeli ve eğitimde vur...

show abstract

The effectiveness of foot care education on people with type 2 diabetes in Tehran, Iran

Cited by 55 publications

References 21 publications

Effect of a Self-Management Support Program on Diabetic Foot Care Behaviors

Effect of a Self-Management Support Program on Diabetic Foot Care Behaviors

Pengaruh Program Edukasi Perawatan Kaki Berbasis Keluarga terhadap Perilaku Perawatan Kaki pada Pasien Diabetes Melitus Tipe 2

Diyabetik Hastaların Diyabetik Ayak ve Ayak Bakımıyla İlgili Bilgi, Tutum ve Davranışlarının Değerlendirilmesi

Contact Info

Product

Resources

About