Resumo. Na tradición de estudo do Livro de Tristam é comunmente aceptada como cronoloxía para o fragmento galego-portugués a segunda metade ou as últimas décadas do século XIV. Nas súas coordenadas xeográficas non se foi máis aló de situar a copia do manuscrito en territorio galego (por oposición ao portugués). Centrando a atención neses dous eixos, os autores presentan neste artigo unha nova proposta cronolóxica e xeográfica apoiada en indicios de natureza lingüística, paleográfica e grafemática. Con estas novas precisións cronolóxicas adiantan a copia á primeira metade do século XIV e apuntan ao último terzo do século XIII como a época na que se realizou a tradución, do francés para o galego-portugués, do seu antecedente (moi probabelmente na corte portuguesa). As precisións xeográficas realizadas restrinxen a área xeográfica do copista á terra galega meridional de Toroño, na diocese de Tui. Palabras chave: Prosa artúrica galego-portuguesa; Livro de Tristam; dialectoloxía galega medieval; paleografía; grafemática; mecenado literario. [es] El fragmento gallego-portugués del Livro de Tristam. Nueva proposta cronológica y diatópicaResumen. En la tradición de estudio del Livro de Tristam, se acepta comúnmente como cronología para el fragmento gallego-portugués la segunda mitad o las últimas décadas del siglo XIV. En sus coordenadas geográficas no se fue más allá de situar la copia del manuscrito en territorio gallego (por oposición al portugués). Centrando la atención en estos dos ejes, los autores presentan en este artículo una nueva propuesta cronológica y geográfica respaldada por indicios de naturaleza lingüística, paleográfica y grafemática. Con estas nuevas precisiones cronológicas adelantan la copia a la primera mitad del siglo XIV y apuntan al último tercio del siglo XIII como la época en la que se realizó la traducción, del francés al gallego-portugués, de su antecedente (muy probablemente en la corte portuguesa). Las precisiones geográ-ficas realizadas restringen el área geográfica del copista a la tierra gallega meridional de Toroño, en la diócesis de Tui.

Imprime: C/A gráfi ca * Este trabajo se encuadra dentro de los llevados a cabo para el proyecto Nuevo Tesoro Lexicográfi co del Español (s. XIV-1726), que goza de una ayuda del Ministerio de Ciencia y Tecnología (HUM2004-05344).

No abstract

O principal obxectivo da presente contribución é explicar detalladamente o sistema braquigráfico do Cancioneiro da Ajuda. Ademais da aproximación paleográfica aos diferentes sinais abreviativos empregados, estúdanse os seus valores, a súa distribución e a proporción que representan fronte ás diferentes formas plenas. Así mesmo, tamén se analizan outros parámetros como a posición que ocupan as abreviaturas ou, sobre todo, os cadernos en que aparecen. Todo o anterior permitiranos deseñar na súa integridade, e comprender, o mapa braquigráfico de A.

<p><span>Os estudos de lingüística histórica galega gozan de boa saúde na actualidade e é numeroso o grupo de investigadores que, desde lugares e países moi distantes entre si, participan no seu desenvolvemento. Neste artigo os autores ofrecen unha breve panorámica das achegas recentes a esta disciplina filolóxica, focando o obxectivo principalmente na produción bibliográfica, nos recursos de investigación accesibles na Internet, nos proxectos de investigación en andamento e nos encontros e eventos científicos centrados nesta área da lingüística galega.</span></p><div><span><br /></span></div>