Bu çalışma Iğdır ilinde manda yetiştiriciliği yapan işletmelerin üretim özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu kapsamda demografik özellikler, üretimde karşılaşılan sorunlar ve bu sorunlara çözüm önerileri belirlenmiştir. Çalışmada Basit Tesadüfi Örnekleme Yöntemi kullanılmış ve 92 adet manda üreticisi ile anket yapılmıştır. Çalışma sonunda her işletmede birey olarak ortalama 4.73 adet ve Erkek İş Birimi (EİB) olarak ise 3.52 birey hesaplanmıştır. Üreticilerin ortalama 51 yaşında olduğu, manda yetiştiriciliği tecrübelerinin 26 yıl, eğitim düzeylerinin ise %70.60 ilk ve ortaöğretim, %27.20 lise mezunu olduğu belirlenmiştir. Üreticilerin %52.00’ının aylık ortalama 436.38 $ tarım dışı gelirinin bulunduğu ve %91.30’unun hayvanlarını sigorta yaptırmadıkları belirlenmiştir. Her işletmede 3.96 parselden oluşan 39.20 da arazi bulunmakta ve bu arazide buğday, arpa, dane mısır, silajlık mısır, yonca, kayısı ve domates yetiştirilmektedir. Dönem sonunda işletmelerin %30.40’ının ortalama 8 ay vadeli 4 377 $ borcunun olduğu ve borcun %65.50’sinin Ziraat Bankasına olduğu belirlenmiştir. Manda yetiştiriciliği ile ilgili önemli sorunlar arasında Devlet politikalarından kaynaklı sorunlar, teknik bilgi noksanlığı, üretim-pazarlama sorunları ve girdi fiyatlarının yüksek olması gelmektedir. Üreticiler bu sorunlara çözüm önerileri olarak Devlet eliyle üretimin geliştirilmesi, girdi temininin kolaylaştırılması ve pazarlama sorunlarının çözülmesi olarak ifade etmişlerdir.

Bu çalışmada; Kayseri ili Sarıoğlan ilçesinde tarım kesiminde istihdam edilen çalışanları yaşam ve çalışma koşulları ile gelir düzeylerinin tespiti hedeflenmiştir. Çalışma alanındaki tarım işçileri, mevsimlik veya yabancı işgücü olarak incelenmiştir. Sarıoğlan ilçesindeki tarım kesiminde çalışan 76 aile ile 2020 yılında anketi çalışması yapılmıştır. Görüşülen ailelerin %53.9’u mevsimlik işgücü olarak ilçeye diğer illerden gelen ailelerden ve %46.1’i ise yabancı işgücünden oluşmuştur. Yabancı işgücünün %62.9’u Suriyeli, %31.4’ü Afgan ve %5.7’si Iraklı ailelerden oluşmaktadır. Yabancı işgücünün tamamı ilçede ikamet etmektedirler. Mevsimlik işçiler, temel altyapı hizmetleri olmayan alanlarda barınmaktadır. Araştırma alanında yabancı işgücü olarak istihdam edilenler, göreceli olarak düşük vasıflı konutlarda oturdukları görülmüştür. Mevsimlik tarım işçilerinin temel sağlık hizmetlerinden yeterince yararlanmadığı (%68.3) görülmüştür. Bu kişiler arasında, yeterli ve dengeli beslenemeyenlerin oranı %63.4’dür. Ayrıca çocukların eğitim imkanlarından gereği gibi yararlanamadığı (%53.7) tespit edilmiştir. Araştırmada mevsimlik veya yabancı işçilerin işveren tarafından işçi sağlığı ve güvenliği önlemleri alınmadan (%80.5) çalıştırıldığı, ayrıca sosyal güvencenin olmadığı (%87.8), iş garantileri olmadan (%53.7) ve düşük ücretle çalıştırıldığı (%70.7) görülmüştür. Bu kişilerin güvenli ulaşım imkânları da (%73.2) bulunmamaktadır. Yabancı işçilerde çalışma koşullarının ağırlığı (%94.3) önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Ayrıca bu kişilere ödenen ücretler yöredeki çalışma koşullarına göre oldukça düşüktür (%80.0). İşçilerin içinde bulunduğu olumsuz koşulların düzeltilmesi gerekmektedir. Bu olumsuzlukların giderilmesinde işveren ve yerel yöneticilere önemli görevler düşmektedir. Çalışma alanında, genellikle mevsimlik işçiler bitkisel üretimde istihdam edilirken, yabancı işçilerin ise başta hayvancılık olmak üzere, bitkisel üretim ve diğer işlerde de çalıştırıldığı görülmüştür.

Kayseri is among the important provinces where sugar beet production is made in Turkey. Sugar beet is a strategically important product in our country. It also provides raw materials for agriculture-based industry. Considering the contribution of sugar beet agriculture to other sectors, ensuring its sustainability is of great importance. In this research, it was aimed to determine the effects of quota applications on sugar beet production in Sarıoğlan district of Kayseri province. Probability-Based Sampling method was used in this study. For this purpose, data were collected through face-to-face surveys with 156 producers. The average sugar beet production area per enterprise in the district is 44.92 decares. In the research, the average quota per farmer is 233.83 tons. 71.8% of the farmers stated that the quota amount was low in the sugar beet quota application. The percentage of those stating that the low price in the C quota application is a problem is 92.3%. Manufacturers implicitly support the quota system. It is due to the fact that this situation makes it difficult for people who can use irrigated agricultural land to easily switch to production. Producers have different views on sugar beet production and its continuation. The most effective factors that negatively affect the production include the facts that there is a need for higher irrigation due to drought and that the crops grown as an alternative to sugar beet are also water-demanding plants.

ÖzBu çalışma, Iğdır ilinde süt sığırcılığı işletmelerinin genel özelliklerini ortaya koymak ve üretim yapısını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın materyalini, Iğdır ili ve ilçelerinden basit tesadüfî örnekleme yöntemi ile seçilen toplam 86 süt sığırcılığı işletmelerine ait veriler oluşturmuştur. Çalışmada işletme başına ortalama 7.02 baş ineğin düştüğü ve günlük ortalama süt veriminin Socio Economic Structure of Dairy Cattle Raising Enterprises in Iğdır Province AbstractThis study was conducted with the aim of presenting the general characteristics of dairy cattle enterprises and their producing structure in Iğdır province. The material of the study has been the data from 86 dairy cattle enterprises selected in Iğdır province and its districts with simple random sampling method. It was found that 7.02 cows were available per enterprise and daily average milk production was 1.993,51 kg/cow. Milk production in small, medium and large scale enterprises was determined to be 4.602,02 kg, 13.321,92 kg and 35.140,00 kg, respectively, and general average per enterprise was determined to be 10.586,41 kg. Although grasslands are largely benefited for grazing in the region, concentrate feed cost is high within the total costs. Along with overcoming the forage problem in dairy cattle enterprises, it is necessary to construct an effective organization and marketing infra-structure.The manufacturers are facing problems in selling their product since the output is insufficient. They should be organized so as to overcome the problem of marketing. This problem can be solved if the farmers can reach the scale at which they can produce for the market and if they can establish centers and unions collecting milk. Within this context, the enterprises have to be organized. Dairy cattle raising business will transform into a more rational structure when current structural problems are solved.

Bu çalışmada amaç, Muş ilinde şeker pancarı yetiştiriciliği yapan işletmelerde işletme yönetimi ve çiftçi uygulamalarına yönelik değerlendirme yapmaktır. Çalışmada, Muş ilinde şeker pancarı üretimi yapan 74 işletme sahibi ile 2019 yılında yüz yüze anket yoluyla elde edilen veriler değerlendirilmiştir. Yapılan değerlendirmede üreticilerin büyük çoğunluğunun 25 dekar ve üzeri arazide üretim yaptıkları, ortalama 6.1 t da-1 ton şeker pancarı elde ettikleri ve elde edilen şeker pancarının yıllık ortalama 17.7 polar oranına sahip olduğu, üretici başına şeker pancarı kota miktarının 388.3 ton olduğu belirlenmiştir. Üreticilerin 10 yıl ve üzeri üretim deneyimine sahip oldukları, %89.2’sinin ürünlerine sigorta yaptırmadıkları, %32.4’ünün kredi kullandıkları ve bir sonraki yıl ekilecek ürün için büyük çoğunluğunun (%58.1) ürün fiyatlarına göre karar verdikleri belirlenmiştir. Üreticilerin %70.3’ünün Nisan, %29.7’sinin Mayıs ayı içinde ekim yaptıkları, %77’nin 6-12 kez arasında sulama yaptıkları, %28.4’ünün söküm öncesi potasyum uygulaması yaptığı ve sökümleri %32.4’ünün Eylül ayı sonrasında, %67.6’sının Ekim ayı ilk haftasını tercih ettikleri belirlenmiştir. Şeker pancarı tarımı şeker hammaddesinin elde edilmesinin yanında melas, şeker pancarı posası, şeker pancarı yaprakları gibi ürünlerin işlenmesiyle silaj yapımı, maya ve alkol üretimi gibi birçok ürüne kaynak oluşturmak ve kırsalda istihdama katkı sağlamaktadır. Türkiye ekonomisine büyük katkıları yanında birçok sanayi koluna hammadde sağlayan şeker pancarı bitkisi üretiminin her yönüyle daha sistematik olarak (siyasi, ekonomik ve tarımsal uygulamalar) sürdürülebilirliği sağlanmalıdır.