Background The use of smartphones among young people is quite common. However, smartphones are associated with negative effects when used excessively. It has been reported that smartphone use may adversely affect learning in the classroom, cause safety issues, and negatively affect interpersonal communications. Purpose The aims of this study were to determine the level of smartphone addiction among nursing and medical school students and to examine the effect of smartphone addiction level on communication skills. Methods This cross-sectional study was conducted with medical school and nursing students at a public university (502 participants). Data were collected using a personal information form, the Smartphone Addiction Scale–Short Version (SAS-SV), and the Communication Skills Assessment Scale. Results All of the participants in the study owned smartphones. Most (70.9%) were female, and 58.2% were in the nursing program. The participants used smartphones for a mean time of 5.07 ± 3.32 hours a day, primarily for messaging. The mean total SAS-SV score for the participants was 31.89 ± 9.90, and a significant difference in SAS-SV mean scores was found with regard to the variables of department, gender, daily smartphone use duration, academic success, status regarding smartphone use in the classroom, participation in sports, easy communication with patients and relatives, preferred mode of communication, health problems tied to phone use, and injury status (p < .05). In addition, a positive weak-to-moderate relationship was found between SAS-SV mean scores and the variables of daily smartphone use duration and years of smartphone use, whereas a negative weak relationship was found between SAS-SV mean scores and Communication Skills Assessment Scale scores. Daily smartphone use duration was found to be the most important predictor of smartphone addiction. Conclusions/Implications for Practice Higher SAS-SV scores have a negative impact on interpersonal communication and social life and reduce learning efficacy in students. Therefore, students and lecturers should be better informed regarding the benefits and risks of smartphone use in education, with precautions provided against excessive and needless use.

Öz Yirminci yüzyıl başından bu yana dünyada respiratuvar virüslerden kaynaklanan beş pandemi gerçekleşmiştir. Bunlardan ilk dördü grip (İnfluenza A) virüslerinden kaynaklanmışken halihazırda sürmekte olan COVID-19 pandemisi bir koronavirüs suşundan ileri gelmiştir. 1918 tarihli "İspanyol gribi" pandemisi dünya genelinde yaklaşık 500 milyon kişiyi kapsamış ve 40-100 milyon ölümle sonuçlanmış olup, bugün respiratuvar viral pandemiler için olabilecek "en kötü senaryo" kabul edilmektedir. Halihazırdaki COVID-19 pandemisi de Aralık 2019'dan bugüne (Nisan 2020), >1,2 milyon vaka ve >60 bin ölümle sürmektedir. Bu pandemide, virüsün türü (yeni ve pandemik bir SARSr-CoV suşu) ve konağın yaşı (>50-60 yaş) temelinde daha yüksek mortaliteli, yeni bir "koronavirüs hastalığı" gözlenmekte olup tıp (başta epidemiyoloji ve halk sağlığı) tarihinde yeni bir sayfa açılmıştır. Yanı sıra, 1918'de olduğu gibi yüz yıl sonra bugün de halen efektif bir anti(korona)viral tedavi bulunmamakta ve bu çaresizliğin klinik, sosyolojik, psikolojik ve makroekonomik sonuçları dünyada ve ilk resmi vakanın 11 Mart'ta kaydedildiği Türkiye'de şimdiden derinden hissedilmektedir. Ayrıca, yine 1918 pandemisinin mortalitenin giderek arttığı üç dalga halinde seyretmiş olduğu gibi, COVID-19 pandemisinde de gelecek haftalarda daha sarsıcı bir epizodun başlaması endişe edilen ihtimaller arasındadır. Bu yazıda katastrofik 1918 pandemisi esnasında yaşananlardan hareketle önümüzdeki COVID-19 sürecinde yaşanabilecek olanlara dair bir mukayese yapmak ve sonuçlar çıkarmak, önümüzdeki risklerin (başta virülansı ve dolayısıyla mortaliteyi artırabilecek bir viral mutasyon) ciddiyetini vurgulamak ve böylece T.C. Sağlık Bakanlığı başta olmak üzere pek çok ulusal ve küresel sağlık otoritesi tarafından çeşitli medya kanalları aracılığıyla yinelenmekte olan sosyal izolasyon çağrısını desteklemek amaçlanmıştır.

Sonuç beklenen düzeyde de¤il ise birey olumsuz duygular yaflar ve ifl doyumu düzeyi düflük, iflinden memnun olmayan, daha ve-rimsiz ve mutsuz bir çal›flan ortaya ç›kmaktad›r (Arslan ve Erbay, 2017). Bununla birlikte ifl yaflam›ndaki doyumun, ifl d›fl› yaflamdaki doyumu da olumlu etkiledi¤i bilinmektedir. Özellikle de çal›flanlar›n iflinden ailesine, ailesinden ifline yönelik sorun-lar›, ifl doyumu düzeyleri üzerinde etkili olabilmektedir (F›rat ve Cula, 2016). Bireyin hayat›nda büyük öneme sahip iki alan olan ifl ve aile hayat›, bireyin sa¤l›¤› ve üretkenli¤i üzerinde önemli bir etkiye sahiptir (Polatç› ve Keser, 2017; Schieman ve Young, 2010). Son zamanlarda ifl ve aile alanlar›, modern çal›flma flekilleri ve paylafl›lan bilgi teknolojilerinden dolay› daha s›n›rs›z hale gelmifltir (Albertsen, Persson, Garde ve Rugulies, 2010; Shin ve Yung, 2014). Yap›lacak daha fazla iflin olmas›, yap›lan iflte da-

This study highlighted that psychiatric nurses' role decreased depressive symptoms and hopelessness, and increased coping and self-efficacy in people with depression.

Travmatik bir olay yaşadığını belirten öğrencilerin RÖGÖ, GÖBÖ ve SUÖ puan ortalamaları diğer öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0,05). Ailesinde şiddetli kavga, tartışma yaşamadığını belirten öğrencilerin RÖGÖ ve GÖBÖ puan ortalamaları diğer öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0,05). Ölçekler arasındaki ilişki incelendiğinde SUÖ ile RÖGÖ ve GÖBÖ arasında pozitif yönde orta düzeyde, RÖGÖ ve GÖBÖ arasında ise pozitif yönde zayıf düzeyde ilişki saptandı. SONUÇ: Çalışmanın sonucunda, hemşirelik öğrencilerinin travmatik olaylar ve aile içi şiddetli kavga ve tartışma deneyimlemelerinin özyeterlilik, umut ve öğrenilmiş güçlülük üzerinde önemli etkisi olduğu görüldü. Öğrencilerin öğrenilmiş güçlülük düzeyleri arttıkça umut ve özyeterliliklerinin de arttığı anlaşıldı.