This study aims to investigate preschool children's perception of teacher in their drawings. The research group consists of 226 students in preschool education institutions within city centers of Ankara and Giresun Provinces. Teacher drawings that children drew by instruction were analyzed with the Draw a Scientist Test-DAST which was developed by Chambers (1983) and consists of 13 categories and six sub-categories. In drawings of children included in this study, no drawings were found related to 3 categories; hence, only the drawings in other categories were assessed. The presence of sub-categories in each category was taken into account while coding. The frequencies and percentages obtained via descriptive statistics were presented on tables. According to the findings, majority of the children generally give place to positive properties in their drawings.

Öz Anahtar KelimelerAraştırmada okul öncesi dönem çocukların kişilerarası problem çözme becerilerini ve bu beceriye etki eden etmenlerin ayrıntılı bir şekilde belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla araştırmada nicel ve nitel araştırma yöntemleri birlikte kullanılmış ve araştırma "tarama modeline" uygun olacak şekilde planlanmıştır. GirişLiteratür incelendiğinde problem kavramının birçok tanımı olduğu görülmektedir. Bingham (1998)'a göre problem, bir kişinin istenilen hedefe ulaşmak amacıyla topladığı mevcut güçlerinin karşısına çıkan engeldir (Bingham, 1998). Kneeland (2001) ise problemi, bir şeyin olması gerektiği durum ile şu anda olan durum arasındaki fark olarak tanımlarken, Morgan (2000) problemi, temelde bireyin bir hedefe ulaşmada engellenme ile karşılaştığı bir çatışma durumu olarak tanımlamaktadır. Problem kavramının birçok tanımı yapılmasına rağmen problemin ortak özellikleri şöyle sıralanmıştır: (1) Problemin karşılaşan kişi için bir güçlük olması (2) kişinin onu çözmeye ihtiyaç duyması (3) kişinin bu problemle daha önce karşılaşmamış olması, çözümle ilgili bir hazırlığının bulunmamasıdır. Ancak, bu özellikler problem kavramıyla ilgili birtakım sınırlamalara yol açmaktadır. Bu sınırlamalar, bir kez karşılaşılıp çözülen durumun sonra tekrar karşılaşıldığında problem olmadığı, bazı kişiler için problem olan bir durumun diğer bazılarına göre problem olmadığı, çözümün aniden ortaya çıkmadığı ve bir çaba gerektirdiğidir (Dağlı, 2004). Problem dendiğin akla ilk gelen matematik alanındaki problemlerdir ancak birey yaşamı boyunca birçok problemle karşılaşır ve bu problemlerin çözümü gerekmektedir (Cüceloğlu, 2003; Koray ve Azar, 2008). Öncelikli olarak bireyler her problemin kendine özgü bir çözümü olduğunu ve çözüme ulaşmak için bazı problem çözme becerilerine sahip olunması gerektiğini bilmelidir (Kahney, 1993). Bu nedenle bireylerin problem çözme becerisine sahip olmaları önemlidir. Problem çözme becerisi, 'bir amacımız olup da ona nasıl ulaşacağımızı bilmediğimiz zaman ne yaptığımızdır" şeklinde tanımlanmaktadır (Düzakın, 2004). Karşılaşılan problemlerin çözümleri, problemin türü ve karmaşıklığına bağlı olarak değişir. Problemlerin bazıları mantık yoluyla çözülebilirken, bazı problemler duygusal olgunlukla, bazı problemler ise olaylara yeni bir algılama ile bakılarak çözülebilir. Problemlerin çözülmesindeki ortak nokta amaca ulaşmaya ket vuran engeli ortadan kaldırmaktır (Cüceloğlu, 2003). Problem çözme bir başka deyişle, kişinin isteğine en etkili şekilde ulaşabileceği yolu bulmasına yardımcı olabilecek süreçtir (Bedell ve Lennox, 1997).Problem çözme sadece yetişkinlerde değil her yaşta görülen bir durumdur. Yaşadığımız dünyanın karmaşıklığı çocukları çözümlenmesi gereken problemlerle sık sık karşı karşıya getirdiğinden dolayı problem çözmeyi öğrenme erken çocukluk eğitiminin en kritik noktasını oluşturmaktadır (Aydoğan, Ömeroğlu, 2003). Çocukların, okul öncesi dönemden itibaren problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi, gerçek yaşama uyum sağlama açısından çok önemlidir. Problemler, çocuklara kendi ta...

No abstract

No abstract

Okul öncesi eğitimi alan çocukların ölçme becerilerinin bazı değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını tespit etmek bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Bu araştırma çocukların ölçme becerilerini hangi değişkenlerin etkilediğini tespit etmek ve çözüm yolları bulmak açısından önem taşımaktadır. Betimsel araştırma modelinin kullanıldığı araştırmanın evreni 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Ankara ilinin Çankaya ilçesinde Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı özel anaokullarına devam eden çocuklardır. Örneklemin belirlenmesinde uygun durum çalışma grubu örnekleme yöntemi kullanılmış tır. Örnekleme iki farklı okuldan 99 çocuk alınmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen ölçme becerileri testi ve çocuk kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmada bulguların yorumlanmasında 0.05 anlamlılık düze yi esas alınmıştır. Analizler SPSS programı kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonucuna göre ölçme becerisi puanlarının normal dağılım göstermediği saptanmıştır. Çocukların alan-hacim ve ölçme becerisi toplam puanlarında, yaşa göre istatiksel açıdan anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p<0.05). Cinsiyet ve eğitim yılı durumları ise istatiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05).