Bu çalışmanın temel amacı, sığınmacıları ve mültecileri suç ve şiddetle ilişkilendiren söylemlerin Türkiye yazılı basınında nasıl inşa edildiğini ve yeniden üretildiğini anlamaya çalışmaktır. Bu çerçevede Laclau ve Mouffe'un söyleme ilişkin düşünceleri temel alınmıştır. Çalışma, nitel araştırma desenlerinden durum deseni çalışmasıdır. Verilerin toplanmasında amaçlı örneklem stratejilerinden ölçüt örneklem kullanılmıştır. Araştırmanın verilerini, 2010 ile 2020 yılları arasında Hürriyet (161 haber) ve Sözcü (115 haber) gazetelerinin internet haber portallarında yer alan yazılı haberler oluşturmaktadır. Veriler, içerik analizi tekniği ile ATLAS.ti nitel veri analiz programında analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları, Türkiye yazılı basınında suç ve şiddetle ilişkilendirilen sığınmacıların, medya tarafından kurulan söylemlerle yeniden "failleştirildiğini" göstermektedir. Bu söylemlerin inşasında sayısallaştırma, uyruğa dayalı temsil etme ve "kaçak" söylemi öne çıkmaktadır. Suçla ilişkilendirilen sığınmacılara yönelik "yakalandı", "yasak", "sınır dışı etme" ve "mülteci operasyonu" kullanımları ile "fail" söylemi yeniden üretilmektedir. Her iki gazetede sığınmacıları suça sürükleyen koşullar ele alınmamaktadır. Sonuç olarak sığınmacılar hakkında medyada inşa edilen ve yeniden üretilen söylemlerin, hem toplumdaki hegemonyanın sürdürülmesine katkı sağladığı hem de sığınmacıların düzene "tehdit" olarak görülmelerine sebep olduğu düşünülmektedir.

Covid-19 pandemisi ile birlikte yaşanan karantinada kamusal alan özel alana taşınmış ve hayat eve sığ(dırıl)maya çalışılmıştır. Böylelikle, tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de kadına yönelik ev içi şiddet vakalarında artış görülmeye başlanmıştır. Bu çalışmanın temel amacı yaşanan karantina ile birlikte kadına yönelik artan ev içi şiddeti "mekân" "sermaye" ve "habitus" bağlamında anlamaya çalışmaktır. Bu çerçevede "koronavirüs pandemisi sürecinde bir mekân olarak ev nasıl (yeniden) inşa edilmektedir?" sorusu Lefebvre'nin mekân kavramıyla; "koronavirüs pandemisi sürecinde kadına yönelik ev içi şiddet neden artış göstermiştir?" sorusu ise Bourdieu'nun habitus ve sermaye kavramları ile tartışılmaya çalışılmıştır. Derleme olan bu çalışmada yapılan tartışmalar çerçevesinde pandemi sürecinde kadına yönelik ev içi şiddeti artıran risk faktörleri belirlenmiştir. Bunlar; kamusal alana taşınamayan iktidar ve güç ilişkilerinin özel alana taş(ın)ması, kadınların ekonomik sermayelerini kaybetmesi, şiddeti fail açısından meşru kılacak bir ev mekânının pandemiyle birlikte sağlanması ve kadınların sosyal ağlarını kaybederek sosyal destek mekanizmalarından yararlanamamalarıdır. Sonuç olarak, salgın gibi kriz durumlarında mevcut politikaları temel alan uygulamaların kadınların da içinde bulundukları koşulları dikkate alarak yeniden düzenlenmesi gerektiği düşünülmektedir.

Öz: Çocuk suçluluğu ekolojik bir perspektifle incelenmesi gereken toplumsal bir sorundur. Türkiye'de çocuklar için ceza sorumluluk yaşı 12-18 yaş arası olup, hükümlü çocukların hükümlülük süreçlerini tamamlayacağı kurumlar çocuk eğitimevi olarak adlandırılmaktadır. Genel amacı çocuk eğitimevlerinde kalan hükümlü çocukların genel özellikleri ile onları suça sürükleyen risk faktörlerinin belirlenmesi olan bu çalışma T.C. Adalet Bakanlığı'na bağlı Ankara (82) ve İstanbul Çocuk Eğitimevleri'nde (42) bulunan toplam 124 erkek hükümlü çocukla yürütülmüştür. Nicel araştırma deseninde olan bu çalışmada veriler SPSS 21.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir.Yapılan frekans analizleri sonucuna göre çocukların ailelerinin ekonomik durumu ile anne-babalarının eğitim düzeyi oldukça düşüktür. Mala yönelik suçların ağırlıklı olduğu çalışmada hükümlü çocukların aile ve akran çevrelerinde de suç öyküsü bulunmaktadır. Çocuklar en çok akran çevresinin suça sürüklenmede etkisi olduğunu düşünmektedir. Birçoğunun suça sürüklenmeden önce sokakta yaşama ve hizmet ile sanayi sektörü ağırlıklı olmak üzere çalışma deneyimi olmuştur. Hükümlü çocuklar kurumda kaldıkları sürece en çok ailelerinin eksikliğini hissettiklerini belirtmişlerdir. Çocukların akran çevrelerinde oldukça fazla suç öyküsünün bulunması ve kurumdan çıktıktan sonra tekrar aynı çevreye dönme riskine karşı hükümlülük sonrası denetleme hizmetleri arttırılarak mükerrer suçlu olmalarının önüne geçilmelidir. Ayrıca çocukları suça sürükleyen risk faktörlerini anlayarak, sistemlerle ilişkilerini belirleyecek multidisipliner araştırma projelerine gereksinim duyulmaktadır.