No abstract

No abstract

Bu çalışmanın amacı Almanca ve Türkçede adın belirtme durumunu karşılaştırmalı olarak incelemek, benzerlik ve farklılıklarını ortaya çıkarmak ve Almanca öğrenen Türkler için bu konudaki öğrenme zorluklarına çözüm önerileri geliştirmektir. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde adın belirtme durumu her iki dilde de ayrıntılı olarak incelenmektedir. Adın belirtme durumunda iki dil arasındaki en belirgin fark nesnenin belirtililik özelliğinde ortaya çıkmıştır. Türkçe tümcede nesne ekli ya da eksiz bulunabilmektedir.-İ ekini alan nesne belirtilidir. Almancada ise nesne ister belirtili ister belirtisiz olsun artikeli mutlaka Akkusativ durumda çekimlenmek zorundadır. İkinci bölümde öğrenci uygulamalarına yer verilmiştir. Öğrencilere çalışma kağıdı dağıtılmış ve üç farklı değişkende adın belirtme durumunu kullanma başarıları ölçülmüştür. Tümce kurmada ve Türkçeden Almancaya çeviride "ein" belirsiz artikelinin Akkusativ durumda çekimlenmemesi, Almancadan Türkçeye çeviride ise belirtisiz nesneye "-İ" ekinin getirilmesi en sık yapılan hatalar olarak bulunmuştur. Hatalar çözümlendiğinde bunların yalnızca Türkçe ile Almancanın yapısal farklılığından kaynaklanmadığı, birinci yabancı dil olarak öğrenilen İngilizcenin de etkisi olduğu anlaşılmıştır. Bu sonuçlara göre öğrencilerin dillere daha çözümleyici yaklaşmasının sağlanması ve dil bilinci oluşturulması yönünde çaba harcanması gerektiği ortaya çıkmıştır.

ÖzBu çalışmanın amacı, Alman Dili ve Edebiyatı Bölümlerinde öğrenci motivasyonunu incelemek ve programda düzenlemeler yapılması için öneriler geliştirmektir. Konuya ilişkin öğrenci görüşlerinin belirlenmesi amacıyla likert tipi bir anket ölçeği hazırlanmıştır. Yirmi yedi önermeden oluşan veri toplama aracı, iki yüz yirmi beş kişilik bir örneklem grubuna uygulanmış, elde edilen veriler frekans ve yüzde hesabıyla çözümlenerek değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, Alman Dili ve Edebiyatı öğrencileri Almancayı, İngilizcenin ardından ikinci yabancı dil olarak öğrenmektedir. Bu nedenle hazırlık sınıflarında aldıkları dil eğitimi bölümdeki başarılarında çok önem taşımaktadır. Öğrencilerin bölümü seçmelerinde etkili olan araçsal motivasyonları orta düzeydedir. Bölümde okumanın idealleri olmadığı ve hazır bulunuşluk düzeylerinin orta seviyede olduğu görülmektedir. Motivasyon eksikliği nedeniyle başarılı olmak için yeterli çabayı göstermedikleri anlaşılmaktadır. Ders dışı etkinliklerin öğrenci motivasyonunu artıracağı öngörülmektedir. Bu saptamalara göre Alman Dili ve Edebiyatı müfredatında öğrenci merkezli, proje odaklı ve ders dışı etkinlikleri dikkate alan güncellemeler yapılmalıdır.Anahtar Kelimeler: Alman Dili ve Edebiyatı programı, motivasyon, öğrenci görüşleri.

This study is based on the observation that Turkish students who learn German as a foreign language have difficulties in learning and using the dative case. German and Turkish are the languages in which the case of noun is valid. The German has four cases and the Turkish six. The nominative, accusative, dative and genitive are common cases. In addition Turkish has two more, the locative and ablative. This article deals with the contrastive examination of the dative case of nouns in German and Turkish. At the end of the morphological and semantic investigation, it was pointed out that the dative of the noun in German and in Turkish are not equivalent. As morphological differences one can show that the dative is formed in Turkish with the endings "-e,-a". In German, dative is formed by changing articles. In German, there are different types of dative such as pure dative and prepositional dative. In pure dative, there is a partial equivalence between German and Turkish. However, there are considerable differences in the prepositional dative. For, the prepositional dative in German corresponds to the locative and ablative in Turkish. The prepositions that are used with both accusative and dative are potential sources of mistakes for Turkish learners of German. The accusative with these prepositions in German is equivalent to the dative in Turkish and the dative with these prepositions fits the locative in Turkish. All these differences can be seen as reasons for learning difficulties for Turkish learners. In order for the Turkish learners of German to avoid any mistakes in the case of dative, they must be aware that these two languages differ.