No abstract

No abstract

АӨК-де мемлекеттік-жекешелік әріптестік тетіктерін жетілдіру бойынша теориялық тәсілдерді зерделеу және ұсынымдарды негіздеу мемлекет пен бизнес үшін өзара тиімділік жағдайында ауыл шаруашылығы өндірісінің ресурстық базасын кеңейтуге мүмкіндік беретін олардың қажеттілігі мен практикалық маңыздылығымен түсіндіріледі. Қазақстан Республикасының Ауыл шаруашылығы саласында мемлекеттік-жекешелік әріптестікті пайдалану проблемалары талданып, оның агроөнеркәсіптік кешеннің бәсекеге қабілеттілігін арттыру қажеттілігі көрсетілген. БҰҰ Азық-түлік және ауыл шаруашылығы ұйымы ұсынған агробизнесті дамытудағы МЖӘ-нің кең таралған жобаларының 4 түрі ұсынылған. Аграрлық секторда мемлекеттік-жекешелік әріптестіктің белсенді дамуына кедергі келтіретін себептер анықталды: қолма-қол ақшаның болмауы; көбінесе банктен кредит алу мүмкіндігінің төмендігі; мамандардың біліктілігінің жеткіліксіздігі. МЖӘ перспективалық бағдарламалары үшін елеулі әлеуеті бар негізгі бағыттар айқындалды: өсімдік шаруашылығы және мал шаруашылығы салаларында органикалық өнім өндіру; ет өнімдері мен сүт көлемін ұлғайту; көкөніс өсіруге ғана емес, гүл өсіруге де мамандандырылған жылыжай шаруашылығын дамыту. Аграрлық өндірісте мемлекеттік-жекешелік әріптестікті пайдаланудың SWOT талдауы берілген, оның күшті жақтары мен мүмкіндіктері, әлсіз жақтары мен қауіптері көрсетілген, сондай-ақ зерттеу нәтижелері бойынша республиканың АӨК-дегі МЖӘ институтын дамытудың тұжырымдамалық бағыттары айқындалған. Мемлекеттік-жекешелік әріптестіктің мынадай артықшылықтары көрсетілген: оның тетігін пайдалану ауыл шаруашылығына қосым ша инвестициялар тартуға, өндірістік қуаттарды жаңғыртуға, өндірістің кірістілігін арттыруға, ішкі нарықты сапалы және қолжетімді тамақ өнімдерімен молықтыруға, елдің экспорттық әлеуетін іске асыруға, салық түсімдерінің ұлғаюына ықпал ететін болады.

The relevance of the topic of the article is determined by the importance of diversification of production aimed to increase the competitiveness of agro-industrial complex at the present stage of economic development. The goal is to analyze the features of transformation of organizational and production structure of agricultural enterprise, which consists in supplementing it with new types of products, technologies, suppliers, etc. Objectives to show the importance of diversification processes to ensure sustainability of agricultural producers to negative changes in the external and internal environment. Results – it is noted that the priority areas of diversification in agro-industrial production include the organization of new branches of crop and livestock production, the inclusion of productive species, varieties or hybrids of crops in crop rotations, the development of processing sectors, the system of material and technical supply and marketing of products, etc. commodity diversity, reorientation of sales markets in agro-industrial complex is especially important in view of high risks of doing business associated with the high dependence of its results on weather conditions of the year, soil and natural-climatic factors, etc. The conducted analysis shows that the important conditions for deepening structural restructuring include developed agricultural policy of the State, a system of effective measures for regulating and supporting the industry, attracting investment in the development of agricultural sector and financial markets. The performed studies allowed us to draw the following main conclusions – diversification of production is a promising direction for the development of economic activity of enterprises, ensuring the growth of their proceeds from product sales, profits and profitability.

ABSTRACT This article discusses the issue of effective financial management in agriculture. The article considers the indicators of budget spending efficiency that are used by countries with extensive experience in effective budgeting. Such indicators are recommended for adaptation in countries with transitional economy. When assessing the effectiveness of financial management of agriculture in Kazakhstan, it is necessary to take into account examples of effective audit in other countries. The article presents experience of other countries and demonstrates the inconsistency of existing policies in the agricultural sector of Kazakhstan.